een koor voor ieder boven de 50 jaar die nog graag wil zingen |
|
De Concerten
Concerthistorie
15 april 2023 Jubileumconcert Toonkunst Plus in de St. Janskerk: “Die Schöpfung” van Joseph Haydn m.m.v RBO Sinfonia en de solisten Nicole Fiselier, William Knight en Hans Christian Hinz.
8 oktober 2022 Gouds Korenfestival in de St. Jan en de Garenspinnerij met delen uit ons voorjaarsconcert in mei jl.
20 mei 2022 Voorjaarsconcert in de H. Josehpkerk: Missa Breve van Ch.Gounod, C. Franck, C. Saint-Saënts, G. Rossini, F. Mendelssohn, J.H. Rheinberger en J. Brahms
08 november 2019 "Van Allerzielen tot Advent" in de H. Josephkerk: Missa in Tempore van Michael Haydn, Panis Angelicus van César Franck, Gallia van Ch. Gounod, Requiem van Frank van Nimwegen
02 november 2018 Concert met het thema "Vrede" in de St. Janskerk: The Armed Man van Karl Jenkins, Da Pacam van Arvo Párt
02 juni 2018 Medewerking aan het Jubileumconcert van Toonkunst bij het 100-jarig bestaan in de Goudse Schouwburg: Te Deum van A. Dvorák
16 mei 2018 Concert tijdens een koorreis naar Duitsland in het Kurpark Bad Kreuznach
07 oktober 2017 Jubileumconcert bij het 20-jarig bestaan in de St. Janskerk: Missa brevis KV 194 in D van W.A. Mozart, Te Deum in D van J.A Hasse, Gloria RV 588 in D van A. Vivaldi
14 december 2016 Kerstconcert in verzorgingshuis Gouwestein
10 september 2016 Tweede Gouds Korenfestival op 15 locaties in Gouda
12 mei 2016 Concert tijdens een koorreis naar Duitsland in de St. Dyonisius Kirche in Rahrbach
27 november 2015 Adventsconcert in de Heilige Josephkerk: Messe Basse van Pergolesi / Durante, Der Stern von Bethlehem van Rheinberger
21 februari 2015 Concert in de Ark in Reeuwijk: Thema Bovennatuurlijk met o.a. Les Djinns van Fauré, De Leeuw van Jetse Bremer en twee fabels van Bob Chilcot
17 december 2014 Kerstconcert in de Irishof in Gouda
21 mei 2014 Concert tijdens een koorreis naar Duitsland in Christliches Erholungsheim Westerwald in Rehe
29 maart 2014 Passieconcert in Moordrecht; Die Sieben Worte Jesu am Kreuz van Cesar Franck, Stabat Mater van
Gabriël Rheinberger
19 december 2013 Kerstconcert in Haastrecht: Bethlehem een Kerstcantate van John Henry Maunder
30 november 2012 Jubileumconcert 15 jaar Toonkunst Plus In de Gouwekerk: Oratorio de Noël van Saint Saëns en de Nicolas Cantate van Benjamin Britten
08 september 2012 Gouds Korenfestival, 36 koren zingen in de St. Janskerk
22 mei 2012 Concert tijdens koorreis naar Duitsland in het Musikpavillon in Bad Sassendorf
01 oktober 2011 "Reis door Europa" concert in de Ark in Reeuwijk
18 december 2010 Kerstconcert in de Hervormde Kerk in een besneeuwd Haastrecht.
08 december 2010 Kerstconcert voor de bewoners van Zorgcentrum Goverwelle
07 mei 2010 Concert tijdens een koorreis naar Duitsland in het Kurpavillon in Bad Münster an Stein
19 maart 2010 Benefietconcert voor Villa Joep m.m.v. het Gouds Kinderkoor van Daniëlle van Laar, het kinderkoor Jong Aidomen en Die Gojim Klezmer band in de St. Janskerk
28 november 2009 Jubileumconcert bij het 12 1/2 bestaan in de St. Janskerk: Deutsche Messe van Schubert, From the Bavarian Highlands van Elgar en diverse liederen
13 december 2008 Kerstconcert in de Hervormde Kerk in Haastrecht
30 mei 2008 Concert in de Ark in Reeuwijk met als thema Water. Uitgevoerd werden o.a. Four Songs for Sailors en de Schipbreuk van Johan Wagenaar
08 mei 2008 Benefietconcert tijdens een koorreis naar Duitsland in de Mariënkirche in Olpe
13 oktober 2007 Seniorenfestival in de St. Janskerk
21 september 2007 Jubileumconcert bij het 10 jarig bestaan van het koor: Die Schöpfung van Joseph Haydn in de St. Janskerk
16 december 2006 Kerstconcert in de N.H. Kerk in Haastrecht
19 mei 2006 Voorjaarsconcert 'De Seizoenen' (liederen) in de Gouwekerk
3-5 mei 2006 Concerten tijdens een koorreis naar Duitsland in Warnstein, Arnsberg en Neheim
26 april 2006 Concert voor de bewoners van Zorgcentrum Goverwelle
05 november 2005 Seniorenkorendag in de Gouwekerk
19 maart 2005 Passieconcert in de Turfmarktkerk: De sieben Worte Jesu am Kreuz van Cesar Frank en de Messe brève van Charles Gounod
17 december 2004 Kerstconcert in de Ark in Reeuwijk
27-29 april 2004 Concerten tijdens een koorreis naar Engeland
31 januari 2004 Concert in de St. Janskerk: Petite Messe Solenelle van G.A. Rossini en Notturni van W.A. Mozart
12 december 2003 Kerstconcert in de N.H. Kerk in Haastrecht
14 december 2002 Kerstconcert in N.H. Kerk in Moordrecht
25 mei 2002 Concert met liederen van Elgar, Mozart en Chilcott in de Turfmarktkerk
09 maart 2002 Passieconcert in de St. Janskerk: The Crucifixion van John Stainer
16 maart 2001 Concert 'Liederen van de seizoenen' en Messe in G. dur van Schubert in de Turfmarktkerk
12 december 2000 Kerstconcert in Zorgcentrum Goverwelle
16 september 2000 Korendag in de Turfmarktkerk: 5 liederen
14 april 2000 Passieconcert in de Sint Janskerk: The Crucifixion van John Stainer
08 oktober 1999 Najaarsconcert in de Turfmarktkerk: Liederen van W.A.Mozart, R.Schltz, J.Brahms, J.Andriessen, J. Sibelius en L. Bardos
25 augustus 1999 Festival voor Seniorenkoren in de Wipmolen in Alblasserdam: Vier Liederen
18 december 1998 Kerstliederen uit vele landen in de Oostpoort. Met Daniëlle van Laar, dwarsfluit en Lenny Vis, piano
03 april 1998 Passieconcert in de Sint Janskerk: The Crucifixion van John Stainer
07 november 1997 Maiden-Concert in de Oostpoort
De bovenstaande concerten waren allen o.l.v. onze dirigent Leo Rijkaart
Najaarsconcert op 8 november 2019
Op vrijdag 8 november hebben we in de St.Josephkerk het "Requiem" van Frank van Nimwegen uitgevoerd aangevuld met De Missa in tempore van J. Michael Haydn, het motet Gallia van Charles Gounod en twee stukken van Cesar Franck: Het Domine non secundum peccata nostra en het bekende Panis Angelicus
Impressie van het concert
Bij het opstaan op zaterdagmorgen, de dag na het concert, hoorde ik meteen Nicole Fiselier weer zingen. 'Now in these fairylands gather your weary hands...'Ze had op mij de avond tevoren diepe indruk gemaakt. Zo mooi als ze die tekst behandelde! 'Close to your breast'...en van die twee noten van breast beklemtoonde ze de eerste wel, de tweede niet.Een kleinigheid zou je zeggen, maar je voelt bijna het zwoegen van zo'n borst die dan tot rust komt. En het hele lied gezongen in zinnen. Gefraseerd zoals dat heet. En dan krijg je expressie! Als koor benaderden we volgens mij eveneens die lucide sfeer die het requiem van Van Nimwegen eigen is. Aan het eind ging ons zingen zelfs over in stilte. Suggestief klonk dat. Aan het lange applaus te horen had het ook op het publiek indruk gemaakt. Terecht. Het is een bijzonder stuk. Fijn dat we het in studie genomen hadden. Fijn ook om uit te voeren. Vóór de pauze waren we ook best op dreef. We waren dan ook uitvoerig ingezongen.Zelfs de kaakgewrichten waren losgemaakt! Van de stukken die we brachten, was volgens mij Gounod de klapper. Dat hoorde ik van iemand uit het publiek. Want door teveel adrenaline zwerf ik in de pauze van een concert rusteloos rond en spreek Jan en Alleman aan. Dan hoor je nog eens wat!
Door diezelfde adrenaline heb ik trouwens bij de generale een koffiebeker te hard samen geknepen en na het concert een bank, die ik met Theo aan het verplaatsen was, uit m'n handen laten vallen. Kleinigheden.
Ik kijk al weer reikhalzend uit naar het volgende concert!
Jan van der Kaaden
Najaarsconcert op 2 november 2018
Thema: Vrede
Zo stond het op de voorzijde van het programmaboekje vermeld. Wat niet vermeld werd, was dat die vrede door het koor pas na veel strijd verworven werd.
Toen de partituren van The Armed Man van Jenkins werden uitgedeeld en we er even doorheen bladerden, zeiden mijn buurman en ik tegen elkaar: "Dat zal wel gaan."
Maar dat viel dus vies tegen. Het bleek een weerbarstig stuk met verraderlijke valkuilen. Fysiek (adem!) en psychisch (opletten, opletten!) stelde het hoge eisen.
Maar zie! In de Sint Jan rezen we boven ons stuntelende zelf uit!
Na het sonoor klinkende Da Pacem van Pärt lieten we de gewapende man opdraven en die figuur veranderden we al zingend in een triomfantelijke vredesboodschapper. "Better is peace than always war!" En laat dat u gezegd zijn! Door Toonkunst Plus!
Ook al was niet alles perfect (denk even aan ring-rihing, bassen) de overtuiging was er. En zo maakten we naast orkest en solisten ook als koor de afbeelding op de kaft van de partituur waar:
"Een grote witte Vredesduif" Met een hoofdletter!
Zelfs toen het slotlied dreigde te ontsporen redde de dirigent ons door het eenvoudig over te laten doen met de woorden: "Zo modern klinkt het nou ook weer niet."
We laten het u nog even horen zoals het moet. Meesterlijk!
Hij maakte er warempel een toegift van!
Jan van der Kaaden
Adventsconcert van 27 november 2015
Aan het begin van de Adventsperiode bracht Toonkunst Plus Gouda Messe Basse van Gabriel Fauré, the Magnificat van Giovanni Battista Pergolesi, Der Stern von Bethlehem – 1. Erwartung van Josef Rheinberger en een aantal Christmas Carols ten gehore. De rode draad in het programma is de blijde verwachting van het kerstfeest.
Aan het concert werken mee de jonge solisten: Nicole Fiselier (sopraan), Joel Vuik (countertenor), Adrian Fernandes (tenor) en Johan Vermeer (bas) en onze pianist Martin van Breukhoven.
Het is voor het eerst dat we in de H. Josephkerk in Gouda zingen. Het concert begint om 20.00 uur. Bij het inzingen zien we de eerste bezoekers al komen. Om kwart voor acht loopt de kerk bijna vol.
Via het Leger des Heils zijn een aantal daklozen uitgenodigd en ook zij hebben een plaatsje gevonden. We zijn blij, dat we voor een groot publiek mogen zingen.
Onze voorzitter Erica verwelkomt de bezoekers.
Zij heeft de teksten voor het programmaboekje geschreven. Het is een afwisselend programma van koorzang, pianospel en solisten.
Na de pauze zingen we o.a. de Messe Basse. De soliste Nicole Fiselier maakt het extra mooi. De bas Johan Vermeer zingt nog een aria uit het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach.
Tot slot zingen we, samen met de solisten de Carol 'the twelve days of Christmas'. Het is een stapellied, dat ook de bezoekers vrolijk maakt. We krijgen nog meer applaus.
Er zijn bloemen voor onze dirigent en pianist en voor de solisten. Het was voor koor en publiek een mooie avond.
Voorjaarsconcert van 21 februari 2015
We hadden een mooi, maar bewerkelijk programma. Bloed, zweet en tranen is teveel gezegd, maar er moest wel flink gewerkt worden op al die stukken. Toch is het concert wonderwel gelukt. Het publiek was enthousiast. Dat maak ik tenminste op uit de reacties die ik kreeg. 
Tijdens de pauze van het concert liep ik Toos-van-de-schilderklas tegen het lijf. Hé! Zing jij hier ook? En wat zie je er netjes uit! (Ja, Toos, ik zing geen concert met mijn schilderjasje aan. Dit is KOORKLEDING! ) en wat een leuke stukken brengen jullie! Die DJINNS! Geweldig! Leuk, Toos, dankjewel.
Een paar dagen later vermeldde ik het concert op mijn Archiefclub. Mieke viel om van verbazing. Hè! Zing jij ook in dat koor? Ik heb je niet gezien! (Ja, Mieke, ik sta op de tweede rij en de dirigent benam je waarschijnlijk het uitzicht op mijn persoon.) Maar wat een leuke stukken! Die DJINNS! Geweldig! Ook leuk, Mieke, dankjewel.
Natuurlijk was mijn vrouw Els ook aanwezig op het concert. Het heeft onze echtelijke conversatie verrijkt. Zo bespraken we aan de eettafel de toestand van de tuin. Ja, op de plek van de daslook kwamen al kleine sprietjes boven de grond. ‘Der Frühling kommt, der Frühling naht’, zeiden we hoopvol.
Later die week fietsten we over de Bloemendaalseweg en zagen hoe de oude dokter Lafeber zijn bomen aan het snoeien was. De afgezaagde takken lagen in grote stapels op zijn erf, maar nog heel wat bomen wachtten op hun beurt. Dat doet die man helemaal in zijn eentje, zei Els, maar hij doet het op zijn gemak en hij gaat maar door tot het klaar is. Waar heb ik dat eerder gehoord? Plechtig zei ik: ‘SLOW BUT STEADY WINS THE RACE’.
Nu ik er over nadenk zou deze uitspraak ook het motto van Toonkunst Plus kunnen zijn. Als we er in de toekomst nog meer naar gaan leven worden we vast nog FABELACHTIG goed!
Jan van der Kaaden
Natuurlijk, bovennatuurlijk!
"De thuisblijvers hadden ongelijk". Met dit cliché, vooral gebruikt in de voetbaljournalistiek, begroette een kennis mij de zondagochtend na ons concert in Reeuwijk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar, in Kruim, eigenlijk de fouten en onvolkomenheden van de zaterdagavond op een rijtje aan het zetten was. Maar na deze vriendelijke, volstrekt van ironie gespeende woorden besloot ik van dit verslag van binnenuit een positief stukje te maken. Ik hoef me daarbij geen geweld aan te doen, het was natuurlijk ook voor ons, de koorleden, een mooie avond. De opbouw van het programma: afwisselend koor, solozanger en pianist was, in ieder geval voor mij, verrassend, maar eigenlijk ook wel logisch. Zoals mijn kennis ook nog zei: “De eerste indruk van het programma was dat het een rommelige uitvoering zou worden, van Renaissance tot woest-modern (hij vindt eigenlijk dat alle componisten na Brahms er maar een potje van gemaakt hebben), en dan Italiaanse, Franse, Duitse, Engelse en Nederlandse teksten, ik was nogal sceptisch. Maar mijn complimenten, ook voor de korte toelichtingen van jullie dirigent, waardoor we tenminste konden weten waarover een lied ging.”
Och, ja, de generale
Zijn we zo aan gewend; bij de repetitie zitten er tien sopranen op een rij, vijf tenoren, vier bassen en elf alten. Ja, en nu moeten we “indikken”. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Er is te weinig plaats voor de sopranen. Ze blijken last te hebben van de uitstraling en het geluid van de tenoren. De stoelen staan niet goed! Hoe bassen en alten dit opgelost hebben ontgaat me gelukkig. Ik heb meer last van het klapstoeltje. Na wat schuiven, herplaatsen en een klein beetje gemopper komt alles goed. We zitten. Na het inzingen is alles nog pais en vree. Dan het “echte” werk. In ‘El grillo’ ergeren mijn medetenoren zich ineens aan de Gooise “R” die ze menen te horen bij de sopranen (‘Gwwootmoedews vooww Gwwootmoedews’ mompelen de onderwijzers onder ons). Der Floh gaat goed, evenals de rest. Dan merken we wat Vincent Spoeltman gaat doen. Vooral als hij met zijn gezicht naar ons toezingt is het in alle opzichten duidelijk dat we heel blij kunnen zijn met de keuze voor deze bariton. Verder in de middag wordt duidelijk dat er nog het een en ander verbeterd, nog meer gerepeteerd, maar er vooral beter gekeken moet worden naar Leo! We slagen er niet in onze laatste twee stukken: Chilcott en Bremer bevredigend af te maken: Leo’s conclusie: …”er moet nog wel wat geoefend worden. Zaterdag iedereen klokke zeven op haar/ zijn plaats en dan… goed!”
De uitvoering
Om zeven uur( het klokje van zeven uur en dus…) zit ieder op haar/ zijn plaats. Nou, nou, ja, ja er blijkt weer wat te moeten veranderen: niet iedereen zit goed, zit niet naast haar/ zijn vaste buur, heeft te weinig elleboogruimte en daarbij komen nog andere zenuwen die opspelen. Gelukkig gaat het inzingen goed. Ook het repeteren van Chilcott en Bremer gaat boven verwachting. Als om iets na achten Leo opent zit de kerkzaal aardig vol. De eerste nummers gaan heel redelijk door. ‘The three Ravens’ bezorgt ons weer een beetje kippenvel. Ook de on-nederlandse dierengeluiden in het werkje van Banchieri gaan goed. Want ga nu maar na: een Nederlandse kat komt hoogstens tot miaaaauw, een normale hond hier laat allen maar van zich horen middels woef, woef, of waf, waf. Italiaanse beesten blijken net zo gemankeerd als een Alfo Romeo. Dan mag Martin: het plezier spat van hem af in de twee stukken van Grieg. Nog niet hebben we ze van hem gehoord: hij staat, terecht, boven onze repetities. Ik kan alleen maar vol bewondering naar zijn grijpende en soepele vingers kijken. Daarna Vincent Spoeltman. Nu moet ik bekennen dat ik een heel grote bewondering heb voor Vaughan Williams. Een man die, begin 20e eeuw, op een fiets zonder versnellingen en adequate remmen, het platteland van Engeland doortrok om volksliederen vast te leggen en er zijn eigen, fantastische interpretatie van gaf. Die het weergaloze ‘The Lark Ascending’ heeft gecomponeerd en het dwingend aan te bevelen ‘Dona nobis pacem’, op teksten van onder meer Walt Whitman (lees die man!). Dan zingen we voor de pauze nog Edward Elgar. Persoonlijk vind ik iemand die het ‘Lake District’ of de Schotse Hooglanden ( Wordsworth, James Watt, Comptom Mackenzie ) minder acht dan Beieren( Franz Jozeph Strauss) enigszins suspect. Bij Elgar denk ik alleen aan Land of Hope and Glory, het muzikale toppunt van het ‘jingoïsm‘. Ook al klinken de drie stukken die wij zingen goed, The Bavarian Highlands zullen nooit in mijn favorietenlijst komen. De pauze is zoals gewoonlijk te kort om met alle bewonderaars een gesprekje te voeren.
Op naar de finale
Voor ons, de koorzangers, waren de meest uitdagende stukken voor na de pauze bewaard. Zigeunerleben van de überromanticus Schumann (wie slaapt nu met gewichten aan de vingers om meer bereik te hebben over het klavier?) is nog niet een echte uitdaging. Ontspannen bij Frühlingsglaube is er ook niet bij. Vincents vertolking van dit fraaie lied van Schubert dwingt tot actief luisteren. Een prachtige ervaring. Na afloop van het concert blijkt ook nog dat sommigen van ons er heel mooie, particuliere herinneringen aan hebben. Dan Der Frühling: op de repetitiedag en ook nog na de generale vertelden sommige koorleden me dat ze er maar niet in konden komen. (zie je wel, na Brahms!). Maar het blijkt goed te gaan en het blijft natuurlijk een fantastisch mooi stuk. De wisselwerking met Vincent wordt door ons publiek als feilloos beschouwd. La Passeggiata gaat voor ons eigen gevoel -drie tenoren- niet zo goed: tekstbeheersing, uitspraak. Maar de uitvoering wordt gewaardeerd en Leo kijkt ons waarderend aan. De overgang naar de tweede helft van de 20e eeuw wordt door Martin op weergaloze wijze begeleid. Zijn vertolking van Scott Joplin´s The Easy Winners is beter dan ik ooit hoorde op LP of CD. Het schijnbare gemak waarmee hij de best ingewikkelde muziek speelt, het exacte maatgevoel, maar vooral het duidelijke genoegen dat hij er zelf aan beleeft en waarmee hij ons verrast, maken me weer eens duidelijk dat we in hem een weergaloze pianist hebben. We mogen dankbaar zijn dat hij ons wil begeleiden! En dan Chilcott: helemaal feilloos gaan de twee stukken nog niet, maar het zijn wel fijne liederen om te zingen en ook het publiek stelt ze duidelijk op prijs. En dan als klap op de vuurpijl onze ‘eigen’ leeuwencyclus. Die mogen we echt wel vaker uitvoeren, want hij wordt duidelijk gewaardeerd, en dat is nog zwak uitgedrukt. En het is ook qua teksten een feest: de enig nog leesbare dichter uit de 19e eeuw, Trijntje Fop (oudere lezers van De Volkskrant hebben er jarenlang van kunnen genieten) en tot slot de meest (voor)gelezen dichteres uit de 20e eeuw. De thuisblijvers hebben inderdaad een heel mooie avond gemist..
Hein Reijs